decuriandus
Latin
Etymology
Future passive participle of decuriō.
Participle
decuriandus m (feminine decurianda, neuter decuriandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | decuriandus | decurianda | decuriandum | decuriandī | decuriandae | decurianda | |
| Genitive | decuriandī | decuriandae | decuriandī | decuriandōrum | decuriandārum | decuriandōrum | |
| Dative | decuriandō | decuriandae | decuriandō | decuriandīs | decuriandīs | decuriandīs | |
| Accusative | decuriandum | decuriandam | decuriandum | decuriandōs | decuriandās | decurianda | |
| Ablative | decuriandō | decuriandā | decuriandō | decuriandīs | decuriandīs | decuriandīs | |
| Vocative | decuriande | decurianda | decuriandum | decuriandī | decuriandae | decurianda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.