dedicans
Latin
Etymology
Present participle of dēdicō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dēdicāns | dēdicāns | dēdicantēs | dēdicantia | |
| Genitive | dēdicantis | dēdicantis | dēdicantium | dēdicantium | |
| Dative | dēdicantī | dēdicantī | dēdicantibus | dēdicantibus | |
| Accusative | dēdicantem | dēdicāns | dēdicantēs, dēdicantīs | dēdicantia | |
| Ablative | dēdicante, dēdicantī1 | dēdicante, dēdicantī1 | dēdicantibus | dēdicantibus | |
| Vocative | dēdicāns | dēdicāns | dēdicantēs | dēdicantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.