dediticius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deː.diˈtiː.ki.us/, [d̪eːd̪ɪˈt̪iːkiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /de.diˈti.t͡ʃi.us/, [d̪ed̪iˈt̪iːt͡ʃius]
Adjective
dēditīcius (feminine dēditīcia, neuter dēditīcium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēditīcius | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia | |
| Genitive | dēditīciī | dēditīciae | dēditīciī | dēditīciōrum | dēditīciārum | dēditīciōrum | |
| Dative | dēditīciō | dēditīciō | dēditīciīs | ||||
| Accusative | dēditīcium | dēditīciam | dēditīcium | dēditīciōs | dēditīciās | dēditīcia | |
| Ablative | dēditīciō | dēditīciā | dēditīciō | dēditīciīs | |||
| Vocative | dēditīcie | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia | |
Noun
dēditīcius m (genitive dēditīciī or dēditīcī); second declension
- prisoner of war
- captive (who has surrendered)
Declension
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | dēditīcius | dēditīciī |
| Genitive | dēditīciī dēditīcī1 |
dēditīciōrum |
| Dative | dēditīciō | dēditīciīs |
| Accusative | dēditīcium | dēditīciōs |
| Ablative | dēditīciō | dēditīciīs |
| Vocative | dēditīcie | dēditīciī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “dediticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dediticius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dediticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.