deducendus
Latin
Participle
dēdūcendus m (feminine dēdūcenda, neuter dēdūcendum); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēdūcendus | dēdūcenda | dēdūcendum | dēdūcendī | dēdūcendae | dēdūcenda | |
| Genitive | dēdūcendī | dēdūcendae | dēdūcendī | dēdūcendōrum | dēdūcendārum | dēdūcendōrum | |
| Dative | dēdūcendō | dēdūcendae | dēdūcendō | dēdūcendīs | dēdūcendīs | dēdūcendīs | |
| Accusative | dēdūcendum | dēdūcendam | dēdūcendum | dēdūcendōs | dēdūcendās | dēdūcenda | |
| Ablative | dēdūcendō | dēdūcendā | dēdūcendō | dēdūcendīs | dēdūcendīs | dēdūcendīs | |
| Vocative | dēdūcende | dēdūcenda | dēdūcendum | dēdūcendī | dēdūcendae | dēdūcenda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.