denominans
Latin
Etymology
Present participle of dēnōminō.
Participle
dēnōmināns m, f, n (genitive dēnōminantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dēnōmināns | dēnōmināns | dēnōminantēs | dēnōminantia | |
| Genitive | dēnōminantis | dēnōminantis | dēnōminantium | dēnōminantium | |
| Dative | dēnōminantī | dēnōminantī | dēnōminantibus | dēnōminantibus | |
| Accusative | dēnōminantem | dēnōmināns | dēnōminantēs, dēnōminantīs | dēnōminantia | |
| Ablative | dēnōminante, dēnōminantī1 | dēnōminante, dēnōminantī1 | dēnōminantibus | dēnōminantibus | |
| Vocative | dēnōmināns | dēnōmināns | dēnōminantēs | dēnōminantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.