denuntians
Latin
Etymology
Present participle of dēnuntiō.
Participle
dēnūntiāns (genitive dēnūntiantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dēnūntiāns | dēnūntiantēs | dēnūntiantia | ||
| Genitive | dēnūntiantis | dēnūntiantium | |||
| Dative | dēnūntiantī | dēnūntiantibus | |||
| Accusative | dēnūntiantem | dēnūntiāns | dēnūntiantēs dēnūntiantīs |
dēnūntiantia | |
| Ablative | dēnūntiante dēnūntiantī1 |
dēnūntiantibus | |||
| Vocative | dēnūntiāns | dēnūntiantēs | dēnūntiantia | ||
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.