designans
Latin
Etymology
Present participle of dēsignō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dēsignāns | dēsignāns | dēsignantēs | dēsignantia | |
| Genitive | dēsignantis | dēsignantis | dēsignantium | dēsignantium | |
| Dative | dēsignantī | dēsignantī | dēsignantibus | dēsignantibus | |
| Accusative | dēsignantem | dēsignāns | dēsignantēs, dēsignantīs | dēsignantia | |
| Ablative | dēsignante, dēsignantī1 | dēsignante, dēsignantī1 | dēsignantibus | dēsignantibus | |
| Vocative | dēsignāns | dēsignāns | dēsignantēs | dēsignantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.