desolatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēsōlo (“forsaken, abandon, desert”), from dē (“from, away from”) + sōlus (“alone, sole, only”).
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēsōlātus | dēsōlāta | dēsōlātum | dēsōlātī | dēsōlātae | dēsōlāta | |
| Genitive | dēsōlātī | dēsōlātae | dēsōlātī | dēsōlātōrum | dēsōlātārum | dēsōlātōrum | |
| Dative | dēsōlātō | dēsōlātō | dēsōlātīs | ||||
| Accusative | dēsōlātum | dēsōlātam | dēsōlātum | dēsōlātōs | dēsōlātās | dēsōlāta | |
| Ablative | dēsōlātō | dēsōlātā | dēsōlātō | dēsōlātīs | |||
| Vocative | dēsōlāte | dēsōlāta | dēsōlātum | dēsōlātī | dēsōlātae | dēsōlāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.