destitui
Latin
Portuguese
Verb
destitui
- inflection of destituir:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Romanian
Etymology
From French destituer, from Latin destituere.
Verb
a destitui (third-person singular present destituie, past participle destituit) 4th conj.
Conjugation
conjugation of destitui (fourth conjugation, no infix)
| infinitive | a destitui | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | destituind | ||||||
| past participle | destituit | ||||||
| number | singular | plural | |||||
| person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
| indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | destitui | destitui | destituie | destituim | destituiți | destituie | |
| imperfect | destituiam | destituiai | destituia | destituiam | destituiați | destituiau | |
| simple perfect | destituii | destituiși | destitui | destituirăm | destituirăți | destituiră | |
| pluperfect | destituisem | destituiseși | destituise | destituiserăm | destituiserăți | destituiseră | |
| subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | să destitui | să destitui | să destituie | să destituim | să destituiți | să destituie | |
| imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
| affirmative | destituie | destituiți | |||||
| negative | nu destitui | nu destituiți | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.