desumptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēsūmō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēsūmptus | dēsūmpta | dēsūmptum | dēsūmptī | dēsūmptae | dēsūmpta | |
| Genitive | dēsūmptī | dēsūmptae | dēsūmptī | dēsūmptōrum | dēsūmptārum | dēsūmptōrum | |
| Dative | dēsūmptō | dēsūmptae | dēsūmptō | dēsūmptīs | dēsūmptīs | dēsūmptīs | |
| Accusative | dēsūmptum | dēsūmptam | dēsūmptum | dēsūmptōs | dēsūmptās | dēsūmpta | |
| Ablative | dēsūmptō | dēsūmptā | dēsūmptō | dēsūmptīs | dēsūmptīs | dēsūmptīs | |
| Vocative | dēsūmpte | dēsūmpta | dēsūmptum | dēsūmptī | dēsūmptae | dēsūmpta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.