deturbans
Latin
Etymology
Present participle of dēturbō.
Participle
dēturbāns m, f, n (genitive dēturbantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dēturbāns | dēturbāns | dēturbantēs | dēturbantia | |
| Genitive | dēturbantis | dēturbantis | dēturbantium | dēturbantium | |
| Dative | dēturbantī | dēturbantī | dēturbantibus | dēturbantibus | |
| Accusative | dēturbantem | dēturbāns | dēturbantēs, dēturbantīs | dēturbantia | |
| Ablative | dēturbante, dēturbantī1 | dēturbante, dēturbantī1 | dēturbantibus | dēturbantibus | |
| Vocative | dēturbāns | dēturbāns | dēturbantēs | dēturbantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.