devitans
Latin
Etymology
Present participle of dēvītō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dēvītāns | dēvītāns | dēvītantēs | dēvītantia | |
| Genitive | dēvītantis | dēvītantis | dēvītantium | dēvītantium | |
| Dative | dēvītantī | dēvītantī | dēvītantibus | dēvītantibus | |
| Accusative | dēvītantem | dēvītāns | dēvītantēs, dēvītantīs | dēvītantia | |
| Ablative | dēvītante, dēvītantī1 | dēvītante, dēvītantī1 | dēvītantibus | dēvītantibus | |
| Vocative | dēvītāns | dēvītāns | dēvītantēs | dēvītantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.