dictatus
Latin
    
    Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /dikˈtaː.tus/, [d̪ɪkˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /dikˈta.tus/, [d̪ikˈt̪äːt̪us]
Etymology 1
    
Perfect passive participle of dictō (“repeat, dictate”).
Participle
    
dictātus (feminine dictāta, neuter dictātum); first/second-declension participle
- repeated, said often, having been repeated.
- dictated, having been dictated (for someone to write down).
- composed, expressed in writing, having been composed.
- prescribed, recommended, having been prescribed.
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dictātus | dictāta | dictātum | dictātī | dictātae | dictāta | |
| Genitive | dictātī | dictātae | dictātī | dictātōrum | dictātārum | dictātōrum | |
| Dative | dictātō | dictātō | dictātīs | ||||
| Accusative | dictātum | dictātam | dictātum | dictātōs | dictātās | dictāta | |
| Ablative | dictātō | dictātā | dictātō | dictātīs | |||
| Vocative | dictāte | dictāta | dictātum | dictātī | dictātae | dictāta | |
Related terms
    
Etymology 2
    
From dictō (“repeat, dictate”). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Declension
    
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | dictātus | dictātūs | 
| Genitive | dictātūs | dictātuum | 
| Dative | dictātuī | dictātibus | 
| Accusative | dictātum | dictātūs | 
| Ablative | dictātū | dictātibus | 
| Vocative | dictātus | dictātūs | 
References
    
- dictatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.