dicturus
Latin
Etymology
Future active participle of dīcō (“say”).
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dictūrus | dictūra | dictūrum | dictūrī | dictūrae | dictūra | |
| Genitive | dictūrī | dictūrae | dictūrī | dictūrōrum | dictūrārum | dictūrōrum | |
| Dative | dictūrō | dictūrō | dictūrīs | ||||
| Accusative | dictūrum | dictūram | dictūrum | dictūrōs | dictūrās | dictūra | |
| Ablative | dictūrō | dictūrā | dictūrō | dictūrīs | |||
| Vocative | dictūre | dictūra | dictūrum | dictūrī | dictūrae | dictūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.