dignans
Latin
Etymology
Present participle of dignō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dignāns | dignāns | dignantēs | dignantia | |
| Genitive | dignantis | dignantis | dignantium | dignantium | |
| Dative | dignantī | dignantī | dignantibus | dignantibus | |
| Accusative | dignantem | dignāns | dignantēs, dignantīs | dignantia | |
| Ablative | dignante, dignantī1 | dignante, dignantī1 | dignantibus | dignantibus | |
| Vocative | dignāns | dignāns | dignantēs | dignantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.