dignatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dignō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dignatus | dignata | dignatum | dignatī | dignatae | dignata | |
| Genitive | dignatī | dignatae | dignatī | dignatōrum | dignatārum | dignatōrum | |
| Dative | dignatō | dignatae | dignatō | dignatīs | dignatīs | dignatīs | |
| Accusative | dignatum | dignatam | dignatum | dignatōs | dignatās | dignata | |
| Ablative | dignatō | dignatā | dignatō | dignatīs | dignatīs | dignatīs | |
| Vocative | dignate | dignata | dignatum | dignatī | dignatae | dignata | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.