dilaniatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīlaniō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dīlaniātus | dīlaniāta | dīlaniātum | dīlaniātī | dīlaniātae | dīlaniāta | |
| Genitive | dīlaniātī | dīlaniātae | dīlaniātī | dīlaniātōrum | dīlaniātārum | dīlaniātōrum | |
| Dative | dīlaniātō | dīlaniātae | dīlaniātō | dīlaniātīs | dīlaniātīs | dīlaniātīs | |
| Accusative | dīlaniātum | dīlaniātam | dīlaniātum | dīlaniātōs | dīlaniātās | dīlaniāta | |
| Ablative | dīlaniātō | dīlaniātā | dīlaniātō | dīlaniātīs | dīlaniātīs | dīlaniātīs | |
| Vocative | dīlaniāte | dīlaniāta | dīlaniātum | dīlaniātī | dīlaniātae | dīlaniāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.