dilatans
Latin
Etymology
Present participle of dīlātō.
Participle
dīlātāns m, f, n (genitive dīlātantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dīlātāns | dīlātāns | dīlātantēs | dīlātantia | |
| Genitive | dīlātantis | dīlātantis | dīlātantium | dīlātantium | |
| Dative | dīlātantī | dīlātantī | dīlātantibus | dīlātantibus | |
| Accusative | dīlātantem | dīlātāns | dīlātantēs, dīlātantīs | dīlātantia | |
| Ablative | dīlātante, dīlātantī1 | dīlātante, dīlātantī1 | dīlātantibus | dīlātantibus | |
| Vocative | dīlātāns | dīlātāns | dīlātantēs | dīlātantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.