dimicandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dīmicō.
Participle
dīmicandus m (feminine dīmicanda, neuter dīmicandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dīmicandus | dīmicanda | dīmicandum | dīmicandī | dīmicandae | dīmicanda | |
| Genitive | dīmicandī | dīmicandae | dīmicandī | dīmicandōrum | dīmicandārum | dīmicandōrum | |
| Dative | dīmicandō | dīmicandae | dīmicandō | dīmicandīs | dīmicandīs | dīmicandīs | |
| Accusative | dīmicandum | dīmicandam | dīmicandum | dīmicandōs | dīmicandās | dīmicanda | |
| Ablative | dīmicandō | dīmicandā | dīmicandō | dīmicandīs | dīmicandīs | dīmicandīs | |
| Vocative | dīmicande | dīmicanda | dīmicandum | dīmicandī | dīmicandae | dīmicanda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.