dimittendus
Latin
Participle
dīmittendus m (feminine dīmittenda, neuter dīmittendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dīmittendus | dīmittenda | dīmittendum | dīmittendī | dīmittendae | dīmittenda | |
| Genitive | dīmittendī | dīmittendae | dīmittendī | dīmittendōrum | dīmittendārum | dīmittendōrum | |
| Dative | dīmittendō | dīmittendae | dīmittendō | dīmittendīs | dīmittendīs | dīmittendīs | |
| Accusative | dīmittendum | dīmittendam | dīmittendum | dīmittendōs | dīmittendās | dīmittenda | |
| Ablative | dīmittendō | dīmittendā | dīmittendō | dīmittendīs | dīmittendīs | dīmittendīs | |
| Vocative | dīmittende | dīmittenda | dīmittendum | dīmittendī | dīmittendae | dīmittenda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.