dimittens
Latin
Etymology
Present participle of dīmittō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dīmittēns | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | |
| Genitive | dīmittentis | dīmittentis | dīmittentium | dīmittentium | |
| Dative | dīmittentī | dīmittentī | dīmittentibus | dīmittentibus | |
| Accusative | dīmittentem | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | |
| Ablative | dīmittentī | dīmittentī | dīmittentibus | dīmittentibus | |
| Vocative | dīmittēns | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.