dimotus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of dīmoveō
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dīmōtus | dīmōta | dīmōtum | dīmōtī | dīmōtae | dīmōta | |
| Genitive | dīmōtī | dīmōtae | dīmōtī | dīmōtōrum | dīmōtārum | dīmōtōrum | |
| Dative | dīmōtō | dīmōtō | dīmōtīs | ||||
| Accusative | dīmōtum | dīmōtam | dīmōtum | dīmōtōs | dīmōtās | dīmōta | |
| Ablative | dīmōtō | dīmōtā | dīmōtō | dīmōtīs | |||
| Vocative | dīmōte | dīmōta | dīmōtum | dīmōtī | dīmōtae | dīmōta | |
References
    
- “dimotus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.