dinotus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīnoscō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dīnotus | dīnota | dīnotum | dīnotī | dīnotae | dīnota | |
| Genitive | dīnotī | dīnotae | dīnotī | dīnotōrum | dīnotārum | dīnotōrum | |
| Dative | dīnotō | dīnotō | dīnotīs | ||||
| Accusative | dīnotum | dīnotam | dīnotum | dīnotōs | dīnotās | dīnota | |
| Ablative | dīnotō | dīnotā | dīnotō | dīnotīs | |||
| Vocative | dīnote | dīnota | dīnotum | dīnotī | dīnotae | dīnota | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.