diplomat

See also: Diplomat, diplomát, and diplômât

English

Etymology

From French diplomate, a back-formation from diplomatique (“diplomatic”), ultimately from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, “double-folded document”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɪp.lə.mæt/

Noun

diplomat (plural diplomats)

  1. A person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organisations
    • 2019, VOA Learning English (public domain)
      In a meeting with a top Chinese diplomat last year, Moon said China was partly responsible for South Korea’s pollution problem.
      Audio (US)(file)
  2. (figuratively) Someone who uses skill and tact in dealing with other people

Synonyms

Derived terms

Translations
The translations below need to be checked and inserted above into the appropriate translation tables. See instructions at Wiktionary:Entry layout § Translations.

See also

Azerbaijani

Etymology

Ultimately from French diplomate.

Noun

diplomat (definite accusative diplomatı, plural diplomatlar)

  1. diplomat

Declension
    Declension of diplomat
singular plural
nominative diplomat
 diplomatlar
definite accusative diplomatı
 diplomatları
dative diplomata
 diplomatlara
locative diplomatda
 diplomatlarda
ablative diplomatdan
 diplomatlardan
definite genitive diplomatın
 diplomatların
    Possessive forms of diplomat
nominative
singular plural
mənim (“my”) diplomatım diplomatlarım
sənin (“your”) diplomatın diplomatların
onun (“his/her/its”) diplomatı diplomatları
bizim (“our”) diplomatımız diplomatlarımız
sizin (“your”) diplomatınız diplomatlarınız
onların (“their”) diplomatı or diplomatları diplomatları
accusative
singular plural
mənim (“my”) diplomatımı diplomatlarımı
sənin (“your”) diplomatını diplomatlarını
onun (“his/her/its”) diplomatını diplomatlarını
bizim (“our”) diplomatımızı diplomatlarımızı
sizin (“your”) diplomatınızı diplomatlarınızı
onların (“their”) diplomatını or diplomatlarını diplomatlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) diplomatıma diplomatlarıma
sənin (“your”) diplomatına diplomatlarına
onun (“his/her/its”) diplomatına diplomatlarına
bizim (“our”) diplomatımıza diplomatlarımıza
sizin (“your”) diplomatınıza diplomatlarınıza
onların (“their”) diplomatına or diplomatlarına diplomatlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) diplomatımda diplomatlarımda
sənin (“your”) diplomatında diplomatlarında
onun (“his/her/its”) diplomatında diplomatlarında
bizim (“our”) diplomatımızda diplomatlarımızda
sizin (“your”) diplomatınızda diplomatlarınızda
onların (“their”) diplomatında or diplomatlarında diplomatlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) diplomatımdan diplomatlarımdan
sənin (“your”) diplomatından diplomatlarından
onun (“his/her/its”) diplomatından diplomatlarından
bizim (“our”) diplomatımızdan diplomatlarımızdan
sizin (“your”) diplomatınızdan diplomatlarınızdan
onların (“their”) diplomatından or diplomatlarından diplomatlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) diplomatımın diplomatlarımın
sənin (“your”) diplomatının diplomatlarının
onun (“his/her/its”) diplomatının diplomatlarının
bizim (“our”) diplomatımızın diplomatlarımızın
sizin (“your”) diplomatınızın diplomatlarınızın
onların (“their”) diplomatının or diplomatlarının diplomatlarının

Further reading

Catalan

Etymology

diploma +‎ -at

Pronunciation

Adjective

diplomat (feminine diplomada, masculine plural diplomats, feminine plural diplomades)

  1. having a diploma

Noun

diplomat m (plural diplomats, feminine diplomada)

  1. graduate, degree-holder

Further reading

Czech

Etymology

Borrowed from French diplomate.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈdɪplomat]

Noun

diplomat m anim (feminine diplomatka)

  1. diplomat

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Further reading
  • diplomat in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • diplomat in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

Danish

Etymology

From French diplomate.

Pronunciation
  • IPA(key): /diplomaːt/, [d̥ipʰˈl̥oˈmæːˀd̥]

Noun

diplomat c (singular definite diplomaten, plural indefinite diplomater)

  1. diplomat

Inflection
Declension of diplomat
common
gender		 Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative diplomat diplomaten diplomater diplomaterne
genitive diplomats diplomatens diplomaters diplomaternes

Further reading

Indonesian

Etymology

From Dutch diplomaat, from French diplomate, from New Latin dīplōmaticus.

Pronunciation
  • IPA(key): [dɪp̚ˈlomat̚]
  • Hyphenation: dip‧lo‧mat

Noun

diplomat (first-person possessive diplomatku, second-person possessive diplomatmu, third-person possessive diplomatnya)

  1. diplomat: a person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organisations.

Further reading

Malay

Etymology

From English diplomat, from French diplomate.

Noun

diplomat (Jawi spelling ديڤلومت‎, informal 1st possessive diplomatku, 2nd possessive diplomatmu, 3rd possessive diplomatnya)

  1. diplomat: a person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organisations.

Further reading

Norwegian Bokmål

Etymology

From French diplomate.

Noun

diplomat m (definite singular diplomaten, indefinite plural diplomater, definite plural diplomatene)

  1. a diplomat

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From French diplomate.

Noun

diplomat m (definite singular diplomaten, indefinite plural diplomatar, definite plural diplomatane)

  1. a diplomat

References

Romanian

Etymology

From French diplômé.

Noun

diplomat m (plural diplomați)

  1. diplomat

Declension
Declension of diplomat
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) diplomat diplomatul (niște) diplomați diplomații
genitive/dative (unui) diplomat diplomatului (unor) diplomați diplomaților
vocative diplomatule diplomaților

Adjective

diplomat m or n (feminine singular diplomată, masculine plural diplomați, feminine and neuter plural diplomate)

  1. having a diploma or a degree

Declension
Declension of diplomat
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative/
accusative 		indefinite diplomat diplomată diplomați diplomate
definite diplomatul diplomata diplomații diplomatele
genitive/
dative 		indefinite diplomat diplomate diplomați diplomate
definite diplomatului diplomatei diplomaților diplomatelor

Serbo-Croatian

Pronunciation
  • IPA(key): /diplǒmat/
  • Hyphenation: di‧plo‧mat

Noun

diplòmat m (Cyrillic spelling дипло̀мат)

  1. diplomat

Declension
Declension of diplomat
singular plural
nominative diplomat diplomati
genitive diplomata diplomata
dative diplomatu diplomatima
accusative diplomata diplomate
vocative diplomate diplomati
locative diplomatu diplomatima
instrumental diplomatom diplomatima

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دیپلومات‎, from French diplomate.

Pronunciation
  • IPA(key): /dip.lɔ.mat/, /dip.ɫɔ.mat/

Noun

diplomat (definite accusative diplomatı, plural diplomatlar)

  1. diplomat

Declension
Inflection
Nominative diplomat
Definite accusative diplomatı
Singular Plural
Nominative diplomat diplomatlar
Definite accusative diplomatı diplomatları
Dative diplomata diplomatlara
Locative diplomatta diplomatlarda
Ablative diplomattan diplomatlardan
Genitive diplomatın diplomatların
Predicative forms
Singular Plural
1st singular diplomatım diplomatlarım
2nd singular diplomatsın diplomatlarsın
3rd singular diplomat
diplomattır		 diplomatlar
diplomatlardır
1st plural diplomatız diplomatlarız
2nd plural diplomatsınız diplomatlarsınız
3rd plural diplomatlar diplomatlardır
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.