dirutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīruō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dīrutus | dīruta | dīrutum | dīrutī | dīrutae | dīruta | |
| Genitive | dīrutī | dīrutae | dīrutī | dīrutōrum | dīrutārum | dīrutōrum | |
| Dative | dīrutō | dīrutō | dīrutīs | ||||
| Accusative | dīrutum | dīrutam | dīrutum | dīrutōs | dīrutās | dīruta | |
| Ablative | dīrutō | dīrutā | dīrutō | dīrutīs | |||
| Vocative | dīrute | dīruta | dīrutum | dīrutī | dīrutae | dīruta | |
References
- “dirutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dirutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dirutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.