discontinuans
Latin
Etymology
Present participle of discontinuō.
Participle
discontinuāns m, f, n (genitive discontinuantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | discontinuāns | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | |
| Genitive | discontinuantis | discontinuantis | discontinuantium | discontinuantium | |
| Dative | discontinuantī | discontinuantī | discontinuantibus | discontinuantibus | |
| Accusative | discontinuantem | discontinuāns | discontinuantēs, discontinuantīs | discontinuantia | |
| Ablative | discontinuante, discontinuantī1 | discontinuante, discontinuantī1 | discontinuantibus | discontinuantibus | |
| Vocative | discontinuāns | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.