discordatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of discordō.
Participle
discordātus m (feminine discordāta, neuter discordātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | discordātus | discordāta | discordātum | discordātī | discordātae | discordāta | |
| Genitive | discordātī | discordātae | discordātī | discordātōrum | discordātārum | discordātōrum | |
| Dative | discordātō | discordātae | discordātō | discordātīs | discordātīs | discordātīs | |
| Accusative | discordātum | discordātam | discordātum | discordātōs | discordātās | discordāta | |
| Ablative | discordātō | discordātā | discordātō | discordātīs | discordātīs | discordātīs | |
| Vocative | discordāte | discordāta | discordātum | discordātī | discordātae | discordāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.