disiectus
Latin
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | disiectus | disiecta | disiectum | disiectī | disiectae | disiecta | |
| Genitive | disiectī | disiectae | disiectī | disiectōrum | disiectārum | disiectōrum | |
| Dative | disiectō | disiectō | disiectīs | ||||
| Accusative | disiectum | disiectam | disiectum | disiectōs | disiectās | disiecta | |
| Ablative | disiectō | disiectā | disiectō | disiectīs | |||
| Vocative | disiecte | disiecta | disiectum | disiectī | disiectae | disiecta | |
References
- “disiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.