disiunctivus
Latin
    
    Alternative forms
    
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /dis.junkˈtiː.wus/, [dɪs.jʊŋkˈtiː.wʊs]
Adjective
    
disiunctīvus (feminine disiunctīva, neuter disiunctīvum); first/second declension
- placed in opposition; disjunctive
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | disiunctīvus | disiunctīva | disiunctīvum | disiunctīvī | disiunctīvae | disiunctīva | |
| Genitive | disiunctīvī | disiunctīvae | disiunctīvī | disiunctīvōrum | disiunctīvārum | disiunctīvōrum | |
| Dative | disiunctīvō | disiunctīvō | disiunctīvīs | ||||
| Accusative | disiunctīvum | disiunctīvam | disiunctīvum | disiunctīvōs | disiunctīvās | disiunctīva | |
| Ablative | disiunctīvō | disiunctīvā | disiunctīvō | disiunctīvīs | |||
| Vocative | disiunctīve | disiunctīva | disiunctīvum | disiunctīvī | disiunctīvae | disiunctīva | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.