disparitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dispareō.
Participle
disparitus m (feminine disparita, neuter disparitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | disparitus | disparita | disparitum | disparitī | disparitae | disparita | |
| Genitive | disparitī | disparitae | disparitī | disparitōrum | disparitārum | disparitōrum | |
| Dative | disparitō | disparitae | disparitō | disparitīs | disparitīs | disparitīs | |
| Accusative | disparitum | disparitam | disparitum | disparitōs | disparitās | disparita | |
| Ablative | disparitō | disparitā | disparitō | disparitīs | disparitīs | disparitīs | |
| Vocative | disparite | disparita | disparitum | disparitī | disparitae | disparita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.