dispecto
Latin
Verb
dispectō (present infinitive dispectāre); first conjugation, no perfect or supine stem
Conjugation
| Conjugation of dispectō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | dispectō | dispectās | dispectat | dispectāmus | dispectātis | dispectant |
| imperfect | dispectābam | dispectābās | dispectābat | dispectābāmus | dispectābātis | dispectābant | |
| future | dispectābō | dispectābis | dispectābit | dispectābimus | dispectābitis | dispectābunt | |
| passive | present | dispector | dispectāris, dispectāre |
dispectātur | dispectāmur | dispectāminī | dispectantur |
| imperfect | dispectābar | dispectābāris, dispectābāre |
dispectābātur | dispectābāmur | dispectābāminī | dispectābantur | |
| future | dispectābor | dispectāberis, dispectābere |
dispectābitur | dispectābimur | dispectābiminī | dispectābuntur | |
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | dispectem | dispectēs | dispectet | dispectēmus | dispectētis | dispectent |
| imperfect | dispectārem | dispectārēs | dispectāret | dispectārēmus | dispectārētis | dispectārent | |
| passive | present | dispecter | dispectēris, dispectēre |
dispectētur | dispectēmur | dispectēminī | dispectentur |
| imperfect | dispectārer | dispectārēris, dispectārēre |
dispectārētur | dispectārēmur | dispectārēminī | dispectārentur | |
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | dispectā | — | — | dispectāte | — |
| future | — | dispectātō | dispectātō | — | dispectātōte | dispectantō | |
| passive | present | — | dispectāre | — | — | dispectāminī | — |
| future | — | dispectātor | dispectātor | — | — | dispectantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | dispectāre | — | — | dispectārī | — | — | |
| participles | dispectāns | — | — | — | — | dispectandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| dispectandī | dispectandō | dispectandum | dispectandō | — | — | ||
See also
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
References
- “dispecto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dispecto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.