dispertitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dispertiō.
Participle
dispertītus m (feminine dispertīta, neuter dispertītum); first/second declension
- divided (up)
- distributed
- assigned
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dispertītus | dispertīta | dispertītum | dispertītī | dispertītae | dispertīta | |
| Genitive | dispertītī | dispertītae | dispertītī | dispertītōrum | dispertītārum | dispertītōrum | |
| Dative | dispertītō | dispertītae | dispertītō | dispertītīs | dispertītīs | dispertītīs | |
| Accusative | dispertītum | dispertītam | dispertītum | dispertītōs | dispertītās | dispertīta | |
| Ablative | dispertītō | dispertītā | dispertītō | dispertītīs | dispertītīs | dispertītīs | |
| Vocative | dispertīte | dispertīta | dispertītum | dispertītī | dispertītae | dispertīta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.