disquirens
Latin
Etymology
Present participle of disquīrō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | disquīrēns | disquīrēns | disquīrentēs | disquīrentia | |
| Genitive | disquīrentis | disquīrentis | disquīrentium | disquīrentium | |
| Dative | disquīrentī | disquīrentī | disquīrentibus | disquīrentibus | |
| Accusative | disquīrentem | disquīrēns | disquīrentēs, disquīrentīs | disquīrentia | |
| Ablative | disquīrente, disquīrentī1 | disquīrente, disquīrentī1 | disquīrentibus | disquīrentibus | |
| Vocative | disquīrēns | disquīrēns | disquīrentēs | disquīrentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.