dissecans
Latin
Etymology
Present participle of dissecō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dissecāns | dissecāns | dissecantēs | dissecantia | |
| Genitive | dissecantis | dissecantis | dissecantium | dissecantium | |
| Dative | dissecantī | dissecantī | dissecantibus | dissecantibus | |
| Accusative | dissecantem | dissecāns | dissecantēs, dissecantīs | dissecantia | |
| Ablative | dissecante, dissecantī1 | dissecante, dissecantī1 | dissecantibus | dissecantibus | |
| Vocative | dissecāns | dissecāns | dissecantēs | dissecantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.