disturbatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of disturbō.
Participle
disturbātus m (feminine disturbāta, neuter disturbātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | disturbātus | disturbāta | disturbātum | disturbātī | disturbātae | disturbāta | |
| Genitive | disturbātī | disturbātae | disturbātī | disturbātōrum | disturbātārum | disturbātōrum | |
| Dative | disturbātō | disturbātō | disturbātīs | ||||
| Accusative | disturbātum | disturbātam | disturbātum | disturbātōs | disturbātās | disturbāta | |
| Ablative | disturbātō | disturbātā | disturbātō | disturbātīs | |||
| Vocative | disturbāte | disturbāta | disturbātum | disturbātī | disturbātae | disturbāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.