docenić

Polish

Etymology

From do- +‎ cenić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈt͡sɛ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
  • Syllabification: do‧ce‧nić

Verb

docenić pf (imperfective doceniać)

  1. (transitive) to appreciate (to be grateful for something)

Conjugation
Conjugation of docenić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive docenić
future tense 1st docenię docenimy
2nd docenisz docenicie
3rd doceni docenią
impersonal doceni się
past tense 1st doceniłem doceniłam doceniliśmy doceniłyśmy
2nd doceniłeś doceniłaś doceniliście doceniłyście
3rd docenił doceniła doceniło docenili doceniły
impersonal doceniono
conditional 1st doceniłbym doceniłabym docenilibyśmy doceniłybyśmy
2nd doceniłbyś doceniłabyś docenilibyście doceniłybyście
3rd doceniłby doceniłaby doceniłoby doceniliby doceniłyby
impersonal doceniono by
imperative 1st niech docenię doceńmy
2nd doceń doceńcie
3rd niech doceni niech docenią
passive adjectival participle doceniony doceniona docenione docenieni docenione
anterior adverbial participle doceniwszy
verbal noun docenienie

Further reading
  • docenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • docenić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.