dociąć

Polish

Etymology

From do- +‎ ciąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: do‧ciąć

Verb

dociąć pf (imperfective docinać)

  1. (transitive) to taunt, to jibe, to barb [+ (dative) = (somebody)]

Conjugation
Conjugation of dociąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dociąć
future tense 1st dotnę dotniemy
2nd dotniesz dotniecie
3rd dotnie dotną
impersonal dotnie się
past tense 1st dociąłem docięłam docięliśmy docięłyśmy
2nd dociąłeś docięłaś docięliście docięłyście
3rd dociął docięła docięło docięli docięły
impersonal docięto
conditional 1st dociąłbym docięłabym docięlibyśmy docięłybyśmy
2nd dociąłbyś docięłabyś docięlibyście docięłybyście
3rd dociąłby docięłaby docięłoby docięliby docięłyby
impersonal docięto by
imperative 1st niech dotnę dotnijmy
2nd dotnij dotnijcie
3rd niech dotnie niech dotną
passive adjectival participle docięty docięta docięte docięci docięte
anterior adverbial participle dociąwszy
verbal noun docięcie

Further reading
  • dociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dociąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.