dofinn
Icelandic
Etymology
From Old Norse dofinn (“of a limb, to be dead”). Cognate with Faroese dovin (“lazy; stale”), Danish doven (“lazy”), Swedish duven (“stale, tasteless”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɔːvɪn(ː)/
Declension
positive (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | dofinn | dofin | dofið |
| accusative | dofinn | dofna | dofið |
| dative | dofnum | dofinni | dofnu |
| genitive | dofins | dofinnar | dofins |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | dofnir | dofnar | dofin |
| accusative | dofna | dofnar | dofin |
| dative | dofnum | dofnum | dofnum |
| genitive | dofinna | dofinna | dofinna |
positive (weak declension)
comparative
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | dofnari | dofnari | dofnara |
| accusative | dofnari | dofnari | dofnara |
| dative | dofnari | dofnari | dofnara |
| genitive | dofnari | dofnari | dofnara |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | dofnari | dofnari | dofnari |
| accusative | dofnari | dofnari | dofnari |
| dative | dofnari | dofnari | dofnari |
| genitive | dofnari | dofnari | dofnari |
superlative (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | dofnastur | dofnust | dofnast |
| accusative | dofnastan | dofnasta | dofnast |
| dative | dofnustum | dofnastri | dofnustu |
| genitive | dofnasts | dofnastrar | dofnasts |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | dofnastir | dofnastar | dofnust |
| accusative | dofnasta | dofnastar | dofnust |
| dative | dofnustum | dofnustum | dofnustum |
| genitive | dofnastra | dofnastra | dofnastra |
superlative (weak declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | dofnasti | dofnasta | dofnasta |
| accusative | dofnasta | dofnustu | dofnasta |
| dative | dofnasta | dofnustu | dofnasta |
| genitive | dofnasta | dofnustu | dofnasta |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | dofnustu | dofnustu | dofnustu |
| accusative | dofnustu | dofnustu | dofnustu |
| dative | dofnustu | dofnustu | dofnustu |
| genitive | dofnustu | dofnustu | dofnustu |
Old Norse
Etymology
Related to Proto-Germanic *daubaz (“deaf”), from Proto-Indo-European *dʰewbʰ- (“smoke, mist; daze, stupefaction”).
Adjective
dofinn
References
- “dofinn”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.