doprawić

Polish

Etymology

From do- +‎ prawić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈpra.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -avit͡ɕ
  • Syllabification: do‧pra‧wić

Verb

doprawić pf (imperfective doprawiać)

  1. (transitive) to season, to add (more) spices or herbs

Conjugation
Conjugation of doprawić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doprawić
future tense 1st doprawię doprawimy
2nd doprawisz doprawicie
3rd doprawi doprawią
impersonal doprawi się
past tense 1st doprawiłem doprawiłam doprawiliśmy doprawiłyśmy
2nd doprawiłeś doprawiłaś doprawiliście doprawiłyście
3rd doprawił doprawiła doprawiło doprawili doprawiły
impersonal doprawiono
conditional 1st doprawiłbym doprawiłabym doprawilibyśmy doprawiłybyśmy
2nd doprawiłbyś doprawiłabyś doprawilibyście doprawiłybyście
3rd doprawiłby doprawiłaby doprawiłoby doprawiliby doprawiłyby
impersonal doprawiono by
imperative 1st niech doprawię doprawmy
2nd dopraw doprawcie
3rd niech doprawi niech doprawią
passive adjectival participle doprawiony doprawiona doprawione doprawieni doprawione
anterior adverbial participle doprawiwszy
verbal noun doprawienie

Derived terms
noun
  • doprawa

Further reading
  • doprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doprawić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.