doprosić

Polish

Etymology

From do- +‎ prosić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔpˈrɔ.ɕit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: dop‧ro‧sić

Verb

doprosić pf (imperfective dopraszać)

  1. (transitive, colloquial) to invite someone additionally
  2. (reflexive, colloquial) to get someone to do something after asking them for a long time

Conjugation
Conjugation of doprosić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doprosić
future tense 1st doproszę doprosimy
2nd doprosisz doprosicie
3rd doprosi doproszą
impersonal doprosi się
past tense 1st doprosiłem doprosiłam doprosiliśmy doprosiłyśmy
2nd doprosiłeś doprosiłaś doprosiliście doprosiłyście
3rd doprosił doprosiła doprosiło doprosili doprosiły
impersonal doproszono
conditional 1st doprosiłbym doprosiłabym doprosilibyśmy doprosiłybyśmy
2nd doprosiłbyś doprosiłabyś doprosilibyście doprosiłybyście
3rd doprosiłby doprosiłaby doprosiłoby doprosiliby doprosiłyby
impersonal doproszono by
imperative 1st niech doproszę doprośmy
2nd doproś doproście
3rd niech doprosi niech doproszą
passive adjectival participle doproszony doproszona doproszone doproszeni doproszone
anterior adverbial participle doprosiwszy
verbal noun doproszenie

Further reading
  • doprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doprosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.