dopuścić

Polish

Etymology

From do- +‎ puścić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈpuɕ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: do‧puś‧cić

Verb

dopuścić pf (imperfective dopuszczać)

  1. (transitive) to let near, to allow to approach
  2. (transitive) to allow, to permit
  3. (reflexive) to commit, to perpetrate
    Synonym: popełnić

Conjugation
Conjugation of dopuścić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dopuścić
future tense 1st dopuszczę dopuścimy
2nd dopuścisz dopuścicie
3rd dopuści dopuszczą
impersonal dopuści się
past tense 1st dopuściłem dopuściłam dopuściliśmy dopuściłyśmy
2nd dopuściłeś dopuściłaś dopuściliście dopuściłyście
3rd dopuścił dopuściła dopuściło dopuścili dopuściły
impersonal dopuszczono
conditional 1st dopuściłbym dopuściłabym dopuścilibyśmy dopuściłybyśmy
2nd dopuściłbyś dopuściłabyś dopuścilibyście dopuściłybyście
3rd dopuściłby dopuściłaby dopuściłoby dopuściliby dopuściłyby
impersonal dopuszczono by
imperative 1st niech dopuszczę dopuśćmy
2nd dopuść dopuśćcie
3rd niech dopuści niech dopuszczą
passive adjectival participle dopuszczony dopuszczona dopuszczone dopuszczeni dopuszczone
anterior adverbial participle dopuściwszy
verbal noun dopuszczenie

Further reading
  • dopuścić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dopuścić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.