dorobić

Polish

Etymology

From do- +‎ robić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈrɔ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: do‧ro‧bić

Verb

dorobić pf (imperfective dorabiać)

  1. (transitive) to make something extra (e.g. keys)
  2. (transitive, colloquial) to eke out, to moonlight (to work at a secondary job)
  3. (reflexive, colloquial) to be quids in

Conjugation
Conjugation of dorobić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dorobić
future tense 1st dorobię dorobimy
2nd dorobisz dorobicie
3rd dorobi dorobią
impersonal dorobi się
past tense 1st dorobiłem dorobiłam dorobiliśmy dorobiłyśmy
2nd dorobiłeś dorobiłaś dorobiliście dorobiłyście
3rd dorobił dorobiła dorobiło dorobili dorobiły
impersonal dorobiono
conditional 1st dorobiłbym dorobiłabym dorobilibyśmy dorobiłybyśmy
2nd dorobiłbyś dorobiłabyś dorobilibyście dorobiłybyście
3rd dorobiłby dorobiłaby dorobiłoby dorobiliby dorobiłyby
impersonal dorobiono by
imperative 1st niech dorobię doróbmy
2nd dorób doróbcie
3rd niech dorobi niech dorobią
passive adjectival participle dorobiony dorobiona dorobione dorobieni dorobione
anterior adverbial participle dorobiwszy
verbal noun dorobienie

Further reading
  • dorobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dorobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.