dorzucić

Polish

Etymology

From do- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: do‧rzu‧cić

Verb

dorzucić pf (imperfective dorzucać)

  1. (transitive) to stoke, to feed
  2. (transitive) to throw in, to add
  3. (reflexive) to chip in, to club together, to kick in

Conjugation
Conjugation of dorzucić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dorzucić
future tense 1st dorzucę dorzucimy
2nd dorzucisz dorzucicie
3rd dorzuci dorzucą
impersonal dorzuci się
past tense 1st dorzuciłem dorzuciłam dorzuciliśmy dorzuciłyśmy
2nd dorzuciłeś dorzuciłaś dorzuciliście dorzuciłyście
3rd dorzucił dorzuciła dorzuciło dorzucili dorzuciły
impersonal dorzucono
conditional 1st dorzuciłbym dorzuciłabym dorzucilibyśmy dorzuciłybyśmy
2nd dorzuciłbyś dorzuciłabyś dorzucilibyście dorzuciłybyście
3rd dorzuciłby dorzuciłaby dorzuciłoby dorzuciliby dorzuciłyby
impersonal dorzucono by
imperative 1st niech dorzucę dorzućmy
2nd dorzuć dorzućcie
3rd niech dorzuci niech dorzucą
passive adjectival participle dorzucony dorzucona dorzucone dorzuceni dorzucone
anterior adverbial participle dorzuciwszy
verbal noun dorzucenie

Further reading
  • dorzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dorzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.