doskoczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ skoczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈskɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: do‧sko‧czyć

Verb

doskoczyć pf (imperfective doskakiwać)

  1. (intransitive) to jump to, to reach by jumping [+ do (genitive) = to something]
  2. (intransitive, colloquial) to pop, to nip, to call [+ do (genitive) = to/in somewhere]

Conjugation
Conjugation of doskoczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doskoczyć
future tense 1st doskoczę doskoczymy
2nd doskoczysz doskoczycie
3rd doskoczy doskoczą
impersonal doskoczy się
past tense 1st doskoczyłem doskoczyłam doskoczyliśmy doskoczyłyśmy
2nd doskoczyłeś doskoczyłaś doskoczyliście doskoczyłyście
3rd doskoczył doskoczyła doskoczyło doskoczyli doskoczyły
impersonal doskoczono
conditional 1st doskoczyłbym doskoczyłabym doskoczylibyśmy doskoczyłybyśmy
2nd doskoczyłbyś doskoczyłabyś doskoczylibyście doskoczyłybyście
3rd doskoczyłby doskoczyłaby doskoczyłoby doskoczyliby doskoczyłyby
impersonal doskoczono by
imperative 1st niech doskoczę doskoczmy
2nd doskocz doskoczcie
3rd niech doskoczy niech doskoczą
anterior adverbial participle doskoczywszy
verbal noun doskoczenie

Further reading
  • doskoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doskoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.