dostrzec

Polish

Etymology

From do- +‎ strzec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.stʂɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔstʂɛt͡s
  • Syllabification: do‧strzec

Verb

dostrzec pf (imperfective dostrzegać)

  1. (transitive) to discern, to descry, to make out
  2. (transitive) to spot, to spy, to sight

Conjugation
Conjugation of dostrzec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dostrzec
future tense 1st dostrzegę dostrzeżemy
2nd dostrzeżesz dostrzeżecie
3rd dostrzeże dostrzegą
impersonal dostrzeże się
past tense 1st dostrzegłem dostrzegłam dostrzegliśmy dostrzegłyśmy
2nd dostrzegłeś dostrzegłaś dostrzegliście dostrzegłyście
3rd dostrzegł dostrzegła dostrzegło dostrzegli dostrzegły
impersonal dostrzeżono
conditional 1st dostrzegłbym dostrzegłabym dostrzeglibyśmy dostrzegłybyśmy
2nd dostrzegłbyś dostrzegłabyś dostrzeglibyście dostrzegłybyście
3rd dostrzegłby dostrzegłaby dostrzegłoby dostrzegliby dostrzegłyby
impersonal dostrzeżono by
imperative 1st niech dostrzegę dostrzeżmy
2nd dostrzeż dostrzeżcie
3rd niech dostrzeże niech dostrzegą
passive adjectival participle dostrzeżony dostrzeżona dostrzeżone dostrzeżeni dostrzeżone
anterior adverbial participle dostrzegłszy
verbal noun dostrzeżenie

Further reading
  • dostrzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dostrzec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.