doszukać

Polish

Etymology

From do- +‎ szukać.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈʂu.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: do‧szu‧kać

Verb

doszukać pf (imperfective doszukiwać)

  1. (reflexive) to see, to find, to discern

Conjugation
Conjugation of doszukać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doszukać
future tense 1st doszukam doszukamy
2nd doszukasz doszukacie
3rd doszuka doszukają
impersonal doszuka się
past tense 1st doszukałem doszukałam doszukaliśmy doszukałyśmy
2nd doszukałeś doszukałaś doszukaliście doszukałyście
3rd doszukał doszukała doszukało doszukali doszukały
impersonal doszukano
conditional 1st doszukałbym doszukałabym doszukalibyśmy doszukałybyśmy
2nd doszukałbyś doszukałabyś doszukalibyście doszukałybyście
3rd doszukałby doszukałaby doszukałoby doszukaliby doszukałyby
impersonal doszukano by
imperative 1st niech doszukam doszukajmy
2nd doszukaj doszukajcie
3rd niech doszuka niech doszukają
passive adjectival participle doszukany doszukana doszukane doszukani doszukane
anterior adverbial participle doszukawszy
verbal noun doszukanie

Further reading
  • doszukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doszukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.