dotrzeć

Polish

Etymology

From do- +‎ trzeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.tʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: do‧trzeć

Verb

dotrzeć pf (imperfective docierać)

  1. (intransitive) to reach (arrive at by effort)
  2. (transitive) to finish grating, to grate some more

Conjugation
Conjugation of dotrzeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dotrzeć
future tense 1st dotrę dotrzemy
2nd dotrzesz dotrzecie
3rd dotrze dotrą
impersonal dotrze się
past tense 1st dotarłem dotarłam dotarliśmy dotarłyśmy
2nd dotarłeś dotarłaś dotarliście dotarłyście
3rd dotarł dotarła dotarło dotarli dotarły
impersonal dotarto
conditional 1st dotarłbym dotarłabym dotarlibyśmy dotarłybyśmy
2nd dotarłbyś dotarłabyś dotarlibyście dotarłybyście
3rd dotarłby dotarłaby dotarłoby dotarliby dotarłyby
impersonal dotarto by
imperative 1st niech dotrę dotrzyjmy
2nd dotrzyj dotrzyjcie
3rd niech dotrze niech dotrą
passive adjectival participle dotarty dotarta dotarte dotarci dotarte
anterior adverbial participle dotarłszy
verbal noun dotarcie

Derived terms

Further reading
  • dotrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dotrzeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.