doznać

Polish

Etymology

From do- +‎ znać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.znat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔznat͡ɕ
  • Syllabification: do‧znać

Verb

doznać pf (imperfective doznawać)

  1. (transitive) to experience, to feel [+genitive]

Conjugation
Conjugation of doznać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doznać
future tense 1st doznam doznamy
2nd doznasz doznacie
3rd dozna doznają
impersonal dozna się
past tense 1st doznałem doznałam doznaliśmy doznałyśmy
2nd doznałeś doznałaś doznaliście doznałyście
3rd doznał doznała doznało doznali doznały
impersonal doznano
conditional 1st doznałbym doznałabym doznalibyśmy doznałybyśmy
2nd doznałbyś doznałabyś doznalibyście doznałybyście
3rd doznałby doznałaby doznałoby doznaliby doznałyby
impersonal doznano by
imperative 1st niech doznam doznajmy
2nd doznaj doznajcie
3rd niech dozna niech doznają
passive adjectival participle doznany doznana doznane doznani doznane
anterior adverbial participle doznawszy
verbal noun doznanie

Further reading
  • doznać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doznać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.