ducens
Latin
Etymology
Present active participle of dūcō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | dūcēns | dūcēns | dūcentēs | dūcentia | |
| Genitive | dūcentis | dūcentis | dūcentium | dūcentium | |
| Dative | dūcentī | dūcentī | dūcentibus | dūcentibus | |
| Accusative | dūcentem | dūcēns | dūcentēs, dūcentīs | dūcentia | |
| Ablative | dūcente, dūcentī1 | dūcente, dūcentī1 | dūcentibus | dūcentibus | |
| Vocative | dūcēns | dūcēns | dūcentēs | dūcentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.