duk

See also: dük

Albanian

Alternative forms

Etymology

See medio-passive voice form duket (“it seems like, appears like”).

Noun

duk

  1. virtue
  2. attribute

Verb

duk (first-person singular past tense duk, participle dukur), active voice

  1. it seemed
  2. it looked like
  3. it appeared

Conjugation
conjugation of duk (active voice)
participle
(pjesorja)		 dukur
gerund — present
(përcjellorja — koha e tashme)		 duke dukur
gerund — perfect
(përcjellorja — koha e kryer)		 duke pasë dukur
infinitive — present)
(paskajorja — koha e tashme)		 për të dukur
infinitive — perfect)
(paskajorja — koha e kryer)		 për të pasë dukur
singular
(numri njëjës)		 plural
(numri shumës)
1st person
(veta e parë)		 2nd person
(veta e dytë)		 3rd person
(veta e tretë)		 1st person
(veta e parë)		 2nd person
(veta e dytë)		 3rd person
(veta e tretë)
indicative
(mënyra dëftore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme)		 duk duk duk dukim dukni dukin
continuous present
(koha e tashme e vazhdueshme)		 po duk po duk po duk po dukim po dukni po dukin
imperfect
(koha e pakryer)		 dukja dukje dukte duknim duknit duknin
continuous imperfect
(koha e pakryer e vazhdueshme)		 po dukja po dukje po dukte po duknim po duknit po duknin
aorist
(koha e kryer e thjeshtë)		 duka duke duk dukëm dukët dukën
perfect
(koha e kryer)		 kam dukur ke dukur ka dukur kemi dukur keni dukur kanë dukur
past perfect I
(koha e kryer e tejshkuar I)		 kisha dukur kishe dukur kishte dukur kishim dukur kishit dukur kishin dukur
past perfect II
(koha e kryer e tejshkuar II)		 pata dukur pate dukur pat(i) dukur patëm dukur patët dukur patën dukur
future I
(koha e ardhme I)		 do të duk do të dukësh do të dukë do të dukim do të dukni do të dukin
future II
(koha e ardhme II)		 kam për të dukur ke për të dukur ka për të dukur kemi për të dukur keni për të dukur kanë për të dukur
future perfect I
(koha e ardhme e përparme I)		 do të kem dukur do të kesh dukur do të ke dukur do të kemi dukur do të keni dukur do të kenë dukur
future perfect II
(koha e ardhme e përparme II)		 kam për të pasë dukur ke për të pasë dukur ka për të pasë dukur kemi për të pasë dukur keni për të pasë dukur kanë për të pasë dukur
subjunctive
(mënyra lidhore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme)		 të duk të dukesh të dukë të dukim të dukni të dukin
imperfect
(koha e pakryer)		 të dukja të dukje të dukte të duknim të duknit të duknin
perfect
(koha e kryer)		 të kem dukur të kesh dukur të ketë dukur të kemi dukur të keni dukur të kenë dukur
past perfect
(koha e kryer e tejshkuar)		 të kisha dukur të kishe dukur të kishte dukur të kishim dukur të kishit dukur të kishin dukur
conditional
(mënyra kushtore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme)		 do të dukja do të dukje do të dukte do të duknim do të duknit do të duknin
perfect
(koha e kryer)		 do të kisha dukur do të kishe dukur do të kishte dukur do të kishim dukur do të kishit dukur do të kishin dukur
optative
(mënyra dëshirore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme)		 duksha duksh duktë dukshim dukshi dukshin
perfect
(koha e kryer)		 paça dukur paç dukur pastë dukur paçim dukur paçi dukur paçin dukur
admirative
(mënyra habitore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme)		 dukam duke duka dukemi dukeni dukan
imperfect
(koha e pakryer)		 dukësha dukëshe dukësh / dukej dukëshim dukëshit dukëshin
perfect
(koha e kryer)		 paskam dukur paske dukur paska dukur paskemi dukur paskeni dukur paskan dukur
pluperfect
(koha e kryer)		 paskësha dukur paskëshe dukur paskësh dukur / paskej dukur paskëshim dukur paskëshit dukur paskëshin dukur
imperative
(mënyra urdhërore)		 — ti — — ju —
— Duk! / Dok!* — — Dukni! / Dokni!* —
imperative — negatory
(mënyra urdhërore — mohor)		 — ti — — ju —
— Mos duk! / Mos duk!* — — Mos dukni! / Mos dokni!* —

(*): Gheg forms

Antonyms

Derived terms

Basque

Pronunciation
  • IPA(key): /duk/, [d̪uk]

Verb

duk

  1. Informal second-person singular masculine (hik), taking third-person singular (hura) as direct object, present indicative form of izan.

Usage notes

Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.

Danish

Verb

duk

  1. imperative of dukke

Indonesian

Etymology

From Dutch doek, from Middle Dutch doec, from Old Dutch *duok, from Proto-Germanic *dōkaz.

Pronunciation
  • IPA(key): /dʊk̚/
  • Hyphenation: duk

Noun

duk (first-person possessive dukku, second-person possessive dukmu, third-person possessive duknya)

  1. a piece of cloth:
    1. cloth menstrual pad.
    2. (surgery, colloquial) drape.

Further reading

Mauritian Creole

Noun

duk

  1. Alternative spelling of douk

Middle English

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Old French duc, from Latin dux.

Pronunciation
  • IPA(key): /diu̯k/, /duk/

Noun

duk (plural dukes)

  1. leader, guide, boss
  2. commander, general
  3. noble, lord (especially of high rank)
  4. duke (rank of nobility)
    • p. 1154, “AD 1129”, in Anglo-Saxon Chronicle (MS. Laud Misc. 636, continuation), Peterborough, folio 87, verso; republished at Oxford: Digital Bodleian, 8 February 2018:
      ſe an ƿæſ ᵹehaten petruſ · he ƿæſ munec of clunni ·⁊ ƿeaſ boren of þa ricceſte men of rome · mid him helden ða of rome ·⁊ ſe duc of ſicilie ·
      One was called Peter; he was a monk from Cluny who was descended from Rome's most powerful men. The people of Rome and the duke of Sicily sided with him.

Descendants
  • English: duke
  • Scots: duik, duke
  • → Breton: duk
  • → Cornish: duk
  • → Irish: diúc
  • → Manx: duic
  • → Scottish Gaelic: diùc
  • → Welsh: dug

References

Norwegian Bokmål

Etymology

From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.

Noun

duk m (definite singular duken, indefinite plural duker, definite plural dukene)

  1. a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
  2. canvas, tarpaulin
  3. bandana, handkerchief
  4. metal sieve

Derived terms

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.

Noun

duk m (definite singular duken, indefinite plural dukar, definite plural dukane)

  1. a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
  2. canvas, tarpaulin
  3. bandana, handkerchief
  4. metal sieve

Derived terms

References

Old Javanese

Noun

duk

  1. stab

Pangutaran Sama

Noun

duk

  1. garbage

Swedish

Etymology

From Old Norse dúkr, from Proto-Germanic *dōkaz, from Proto-Indo-European *dwōg-, *dwōk-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdʉːk/
  • audio(file)
  • Rhymes: -ʉːk

Noun

duk c

  1. tablecloth; a piece of cloth used for protection of a table or for decoration

Declension
Declension of duk 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative duk duken dukar dukarna
Genitive duks dukens dukars dukarnas

Further reading

Uzbek

Noun

duk (plural duklar)

  1. rapping, banging, tapping, thumping noise
  2. spindle
    Synonym: yig

Declension
Declension of duk
singular plural
nominative duk duklar
genitive dukning duklarning
dative dukka duklarga
definite accusative dukni duklarni
locative dukda duklarda
ablative dukdan duklardan

* Note: The type of possessive is not specified.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.